Άστορ Πιατσόλα - Ástor Piazzolla
(11/3/1921 - 4/7/1992)
Σαν σήμερα,
στις 11 Μαρτίου του 1921, γεννήθηκε ο μεγάλος συνθέτης και μπαντονεονίστας
Άστορ Πιατσόλα στο Μαρ ντελ Πλάτα της Αργεντινής. Από το 1925 έως το 1936 η
οικογένειά του μετακόμισε στη Νέα Υόρκη όπου και πέρασε τα παιδικά του χρόνια.
Σε ηλικία 8 χρονών, ο Άστορ δέχθηκε ένα μπαντονεόν ως δώρο από τον πατέρα του
και έτσι ξεκίνησε να παίζει το συγκεκριμένο όργανο. Το 1936 η οικογένειά του
επέστρεψε στην Αργεντινή και ο Πιατσόλα ξεκίνησε να παίζει σε ορχήστρες τάνγκο.
Σε ηλικία 17 ετών μετακόμισε στο Μπουένος Άιρες.
Στη δεκαετία του ’40 έφτιαξε
την πρώτη δική του ορχήστρα και ξεκίνησε να δημιουργεί πρωτότυπες, διαφορετικές
συνθέσεις και ενορχηστρώσεις, πιό μοντέρνες, οι οποίες άρχισαν να αποτελούν
θέμα συζήτησης και προκάλεσαν αμφισβήτηση από τους παραδοσιακούς λάτρεις του
είδους. Προς τα τέλη της δεκαετίας ξεκινά να συνθέτει μουσική για ταινίες ενώ
διαλύει την ορχήστρα του, σταματά το μπαντονεόν και σχεδόν εγκαταλείπει το
τάνγκο. Άρχισε να μελετά κλασική μουσική, πιάνο, αλλά και να ακούει πολλή
μουσική jazz. Αναζητά ένα νέο, δικό του στυλ, το οποίο λίγη σχέση έχει με το
παραδοσιακό τάνγκο.
Το 1953
παρουσιάζει έργο του με συμφωνική ορχήστρα, το οποίο εμφανίζει δύο μπαντονεόν
και προκαλεί σκάνδαλο. Κατόπιν φεύγει για το Παρίσι για κλασικές μουσικές
σπουδές. Προσπαθεί να κρύψει το παρελθόν του στο τάνγκο, όμως η καθηγήτριά του
τον ενθαρρύνει να αφήσει τον αληθινό Πιατσόλα να βγει στην επιφάνεια. Έτσι,
ξαναγυρνά στο μπαντονεόν και ξανασυνθέτει τάνγκο με τον δικό του τρόπο:
Σοφιστικέ μουσική που παντρεύεται με το πάθος του τάνγκο και συνοδεύεται από
ορχήστρα εγχόρδων. Πίσω στην Αργεντινή, φτιάχνει το συγκρότημα Octeto και
παρουσιάζει καινοτόμα έργα, που ξεφεύγουν από το κλασικό τάνγκο και πλησιάζουν
τη μουσική δωματίου, χωρίς τραγουδιστή και χορευτές. Οι παραδοσιακοί του τάνγκο
τον επικρίνουν με σκληρότητα μα εκείνος συνεχίζει παρά τις αντιδράσεις.
Μεταξύ 1958
και 1960 πειραματίζεται στη Νέα Υόρκη με τάνγκο και jazz, χωρίς όμως επιτυχία
και όταν πεθαίνει ο πατέρας του γράφει το σπουδαίο “Adios Nomino”.
Πάλι πίσω
στην Αργεντινή ξεκινά με τα δικά του κουιντέτα που αποτελούνται από μπαντονεόν,
βιολί, μπάσο, πιάνο και ηλεκτρική κιθάρα, να παίζει το λεγόμενο νέο τάνγκο (nuevo tango).
To 1965 ηχογραφεί δύο από
τους σημαντικότερους δίσκους του: Piazzolla at the Philarmonic Hall New York, και το ιστορικής αξίας
“El Tango”, ένα αποτέλεσμα της
φιλίας του με τον Jorge Luis Borges.
Το 1968
ξεκινά συνεργασία με τον ποιητή Horacio Ferrer
ξεκινώντας το τάνγκο τραγούδι, ένα νέο στυλ. Τα επόμενα χρόνια έπαιξε στο
Παρίσι, το Μπουένος Άιρες, την Ιταλία, όπου και έμεινε 5 χρόνια ηχογραφώντας
μεταξύ άλλων και το περίφημο “Libertango”.
Πειραματίζεται
με ηλεκτρονικά και ηλεκτρικά όργανα και πολλοί θεωρούν ότι η μουσική του
στρέφεται περισσότερο προς τη jazz
και τη rock. To 1974 ηχογραφεί το δίσκο Summit με τον σαξοφωνίστα Gerry Mulligan και δίνει
εξαιρετικές ‘ηλεκτρικές’ συναυλίες σε Μπουένος Άιρες και Παρίσι. Κατόπιν
ξαναγυρνά σε μουσική δωματίου και συμφωνικά έργα.
Η δημοφιλία
του αυξάνεται κατακόρυφα τη δεκαετία του 1980 και δίνει συναυλίες σε ΗΠΑ,
Ιαπωνία, Νότια Αμερική και Ευρώπη. Συνεργάστηκε με πολλούς σπουδαίους
καλλιτέχνες όπως η τραγουδίστρια Μίλβα, ο Gary Burton, o Lalo Schifrin,
οι Kronos Quartet
και πολλοί άλλοι.
Μεγάλο
θαυμασμό έτρεφε ο Μάνος Χατζιδάκις για τον Άστορ Πιατσόλα. Μαζί έμελλε να
εμφανιστούν στο Ηρώδειο, το 1990, με την Ορχήστρα των Χρωμάτων, στην τελευταία
συναυλία του Πιατσόλα, ο οποίος μετά έπαθε εγκεφαλικό και πέθανε 2 χρόνια
αργότερα.
Η μεγάλη
καριέρα του Πιατσόλα επηρέασε πολύ σπουδαίους μουσικούς και συμφωνικές
ορχήστρες ενώ η μουσική του δεν έχει ταίρι αφού το στυλ του ήταν μοναδικό.
Δημιούργησε μια δική του μουσική “γλώσσα” που ανήκει αποκλειστικά στον ίδιο.
Έτσι, όταν ακούμε ένα μουσικό κομμάτι, αναγνωρίζουμε ότι είναι Πιατσόλα.
Συνδύασε στοιχεία που φαινομενικά δεν είχαν σχέση μεταξύ τους, όπως κλασική
μουσική, jazz, rock και πειραματίστηκε με
τον ήχο, ακουστικό ή ηλεκτρικό, συνθέτοντας μια μοναδική μουσική που έδωσε νέα
πνοή στο τάνγκο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου